Het zou een mooie wedstrijd worden. Twee lijnen van de defense en 3 lijnen voor offense. Op het station bleek dat er door een paar kleine communicatiefouten wat minder mensen zouden komen dan gedacht. Met name in de defense werd het rustig, heel rustig. Rond half zeven vertrokken we met 12 mensen richting Utrecht. Daar zou de nummer 1 in de competitie op ze wachten. Team 2 zag dit als een flinke uitdaging en iedereen was enthousiast.
Aangezien er een klein tekort was bij de defense besloot Petra om de eerste periode als D door het veld te schaatsen. Twee minuten en 43 seconden wisten we de nul te houden, daarna was de tegenstander ons te slim af met allerlei moeilijke tactische spelletjes.
Luitzen reageerde op dit tactische spel, door zijn eigen tactiek uit te voeren. Elke keer als het gevaarlijk werd keek Luitzen naar zijn eigen goal en op wonderbaarlijke wijze verschoof het goal dan een paar centimeter. Hoe hij dit deed begreep niemand.
Laat in de eerste periode zagen we het licht. Met veel pijn en moeite bereikten we het vak van de tegenstander, waar de puck bijna weer uit zou glijden. Echter stond Mathijs op de blauwe lijn en wist de puck naar Jasper te spelen. De goalie van de tegenstander was er voor het gemak bij gaan liggen en zo was het voor Jasper een kwestie van intikken om de gelijkmaker te scoren. De eerste periode eindigde zo in een fraaie 1-10.
In de tweede periode verruilde topspeler Jasper zijn plek met Petra. Petra had zich kranig geweerd in de defense, maar nu was het tijd om punten te maken. Zonder enige ervaring als defense wist Jasper zich samen met Carolien kranig te weren in de tweede periode.
Ook in het andere goal was Luitzen bezig met zijn tactiek van het goal wegkijken. Na een klein onderzoek van de refs, bleek dat er geen pinnen onder het goal zaten waardoor een zuchtje wind genoeg was om het goal te verplaatsen.
Het spel werd in deze periode flink wat fysieker te worden. JP de Gilde vond het nodig om zijn stick hoog in de lucht te slingeren en een tijdje later nog een tripping uit te voeren. Bij de Studs wist alleen Mathijs de overkant te halen door een smerige tripping te maken. Uiteindelijk is deze periode met 0-6 verloren.
De tegenstander vroeg of we misschien de dweilpauze over wouden slaan. Met maar 12 mensen leek ons dit een slecht plan. Velen waren uitgeput en de waterflessen waren leeg. Er zou dus gedweild worden. In deze pauze zijn ook de goaltjes verwisseld zodat de tactiek van Luitzen niet meer ging werken.
Na een enerverende toespraak van Petra en de nodige thee met erg veel suiker kon iedereen er weer tegenaan. Victor had besloten om deze keer het stokje van de defense over te nemen en werd dus achterin geplaatst.
Luitzen was erg vermoeid deze periode van de vele schoten op goal, die hij wel of niet gestopt had. En niet alleen Luitzen was moe, het hele team was moe. Het schaatsen ging nog net, maar de snelheid was bij sommigen verdwenen. Een van de tegenstanders besloot om Marianne haar hand naar achter te vouwen, waardoor we nog maar 11 spelers overhadden. We hebben ons nog kranig geweerd en geprobeerd zoveel mogelijk goals te maken. Het mocht echter allemaal niet baten. De derde periode werd afgesloten met een 0-13 verlies.
Uiteindelijk verloren The Slapping Studs 2 deze wedstrijd met 29-1. De nummer 1 was toch een maatje te groot voor Studs 2. Al met al was het een leerzame ervaring en zal het niet lang meer duren voordat de eerste wedstrijd gewonnen gaat worden.