OK. Dan nu eindelijk deel vijf van de historie van de Slapping Studs Enschede. Het is mij wederom gevraagd dit op mij te nemen als oudste fossiel van de vereniging. Ben nog steeds daadkrachtig bij de vereniging als tijdelijke act bij de trainingen (soms zelfs als trainer) en weet mijn oude karkas ook naar andere drank georiënteerd samenzijnen te slepen. Ik mag mij daarom sinds 2007 ERELID noemen, maar dan wel in de meest vunzige betekenis van het woord. Ik was zeer ontroert door de uitreiking van het erelidmaatschap tijdens het 5de lustrum, welke ook nog door drie oud leden werd bezocht (Reinout Koelemij, Stephen Gerdingh en Michiel de Schipper), naast uiteraard de nagenoeg voltallige club. Een geweldige afsluiting van dit tijdvak bij de weg, stukkie op gras drinken in Oldeloo, stukkie op circuit drinken, stukkie rijden in een wagentje/skeltertje, stukkie drinken op circuit, stukkie drinken op cicuit, stukkie eten en drinken op cicuit, stukkie bus rijden en drinken, stukkie drinken en biljarten, stukkie drinken bij Boemel, stukkie drinken bij San Remo (Oud sponsor), stukkie uitrijking en drinken, stukkie naakte wij... en drinken, stukkie drinken... etc. Verder misschien ten overvloede maar ik ben der Timo Benthem.
Grote vraag is natuurlijk hoe we deze generatie ijskonijnen kunnen kenmerken danwel kenmerkend kunnen beschrijven. Het is zeker geen rustige indut periode geweest mag ik wel zeggen (schrijven). Belangrijkste ontwikkeling in deze periode is de exponentiele groei naar een ongekend hoog ledenaantal van 50 en zowaar een tijdelijke ledenstop bij gebrek aan ijsoppervlakte. Ook de financiële positie van de club is drastisch verbeterd door het aanboren van een bijzonder genereuze subsidie(s) van de UT. We kunnen nu met een gerust hart solvabel gepenetreerd worden zonder te overlijden. Ook is er een plaatsje binnen de legale gelederen van de club voor ons verstokte oud leden gecreëerd zodat wij niet meer met een volgroeide baard in een dichtgeknoopte hoody op de training en wedstrijden hoeven te verschijnen. Terug in de haarloze maatschappij zullen we maar zeggen. We kunnen hierdoor ook met ons nieuw verworven kaartje voor 1 euro biertjes drinken bij het draaiende café Aspen Valley wat natuurlijk een niet onbelangrijke aanvulling is op het leven. Onze dank naar de verantwoordelijke besturen en leden is daarom groot. Zoals elke generatie studjes werd deze periode ook gekenmerkt door een aantal karikaturen van mensen die boven het maaiveld uitstaken maar de zeis wisten te ontduiken. Zo waren er natuurlijk onze Pieter "de zaadschieter" Nieboer, "Wodka" Rob Binnenkamp, Marcel "Ik maak het busje wel schoon nadat ik Petr..." de Vries, Jeroen "Ik ben wel lid, ik ben geen lid" Sijl, Marco "Pincode prnokanaal" Maatman met hun nooit aflatende inbreng in de alsmaar groeiende grote verhalen pot. Ook op het vrouwelijke vlak blijven we scoren met onze huidige trotse vet Petra "Connect the dots" Bode en sinds kort zelf meer voor de volgende generatie.
Zelfs buiten de Studs contreien zijn er ontwikkelingen op ijshockey gebied die gedeeltelijk gelieerd zijn aan de club. Zo zijn de Enschede Lions als een rechtgesnaarde FENIKS uit de as herrezen. Dit is een gemeleerd groepje van oud Enschede Lions en oud Slapping Studs gladiatoren die reeds hun derde seizoen hebben voltooid. Volgend jaar mogen we deze ijsvirtuozen competitioneel waarnemen binnen de landelijke competities. Aan het eind van de toch al stormachtige periode hebben de ijshockey goden toch besloten afscheidt te nemen van tot nu toe onvolprezen Tom Mencken hal en een nieuw ijsparadijs te bouwen als thuisbasis voor al onze regionale ijsverenigingen. Wij alsmede de voornoemde Lions werden hier kortgeleden nog met open armen ontvangen in de hoop dat wij volgend seizoen ons wekelijks komen manifesteren. Als dank hebben we alvast, met pijn in ons hart, een helpende hand uitgestoken in het opruimen van de oude blijkbaar uit gratie geraakte Tommie (ook wel TM hal). Een en ander werd gevolgd door aan de Studs gerichte schriftelijk bedankjes en lofredes. Ook internationaal zijn we natuurlijk actief, zoals reeds beschreven in vorige tijdvakken. Onze Tjechische capriolen worden heden ten dage in Praag, Klasterec en hopelijk volgend jaar weer in Nachod uitgevoerd waarbij wij niet schromen een plaats meerdere keren per jaar aan te doen, de lokale sportclubs van trainingen te voorzien, de lokale cultuur dmv aanschouwing van handig uitgestalde werktuigen en personen, al dan niet van was, binnen bepaalde dimensionale grenzen afgebakende gebieden, het geven van floorshows in de locale uitbaterij.
Alle aanvullingen op voorgaande zorgen voor een overschrijding van het gestelde tijdvak dus het lijkt me gepast om verder te zwijgen. Rest mij nog met pijn in mijn hart te moeten vermelden dat in de laatste paar jaar ons 2 gerespecteerde oud leden zijn ontvallen. 7 april 2007 is Arie Aantjes op 28 jarige leeftijd door een motor ongeluk om het leven gekomen en 8 mei 2008 is Mark Poeteray op 29 jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een langlopende ziekte. Dit zet je weer met beide benen op de grond. Het is leven is niet altijd eerlijk, we zullen jullie missen.