Het is mij een eer om de geschiedenis van de, sinds 1982 bestaande, ijshockey vereniging The Slapping Studs te beschrijven in de door mij beleefde ervaringen in de 16 jaar dat ik lid ben van deze vereniging. Om dit in het juiste perspectief te kunnen plaatsen leg ik even uit wie ik ben. Ik ben Timo Benthem, 116 kilo trillende reuzel met een fabelachtig voorstellingsvermogen dat alleen geëvenaard wordt door mijn dadendrang op het ijs. Ik heb dus 90 procent van het verleden van de vereniging meegemaakt en dat geeft erg veel om over op te scheppen. Hieronder een samenvatting van mijn belevingen en herinneringen (en verzinsels indien ik het niet weet).
In februari 1982 werd de studenten ijshockeyvereniging The Slapping Studs geboren in het middelhoge oosten. Gasgevers van deze beginuren waren Reinout Koelemij, Bert ten Vergert, Andre ten Vergert, Steven Gerdingh en niet te vergeten Ché Hsin Falkenström. In het bijzonder de laatst genoemde speelde een belangrijke rol in het ontstaan van de vereniging.
In het begin speelde de vereniging als onderdeel van de toen nog bestaande eerste divisie club Enschede Lions. Er werd deel genomen aan de landelijke recreatie competitie onder de NIJB. Hierin werd gestreden met recreatie teams uit Heerenveen, Leeuwarden, Groningen en Assen. Later werd het aantal wedstrijden uitgebreid met vriendschappelijke (als dit in IJshockey bestaat) duels tegen de Icehawks (Studenten IJshockey vereniging Eindhoven), The Saints (Studenten uit Nijmegen) en Rheine. Onze bezielde leider (Ché Hsin Falkenström) op het ijs en Bert ten Vergert als coach probeerden de meeste van onze toenmalige leden de finesses van het IJshockey bij te brengen. Dit was in die tijd niet makkelijk want waar onze tegenstanders konden rekenen op de inbreng van spelers die van kind af op het ijs leefden, moesten de Studs het doen met beginnende spelers uit de universitaire gelederen. Dit werd nog minder toen de locale vereniging in 1987 ter ziele ging.
Gelukkig schept veel verliezen een sterke band zodat we de club lange tijd wat betreft aantal leden constant hebben kunnen houden. Lichtpuntjes waren altijd de wedstrijden tegen de andere studenten teams waarin de kwaliteiten ietwat meer gelijk lagen dan in de competitie. Dit leidde langzaam de tweede fase van vereniging in.
Na twee jaar vriendschappelijke wedstrijden zonder competitie met van af 1987 het jaarlijkse hoogtepunt het NSK werd vooral door de inspanningen van de Eindhovense vereniging Hooking en onze club de NSHL geboren. Blijkbaar waren er duidelijk meer studenten IJshockey verenigingen in Nederland en België (Antwerpen) die behoefte hadden aan een georganiseerde competitie.
Dit viel ongeveer samen met de start van ons 2de lustrum. Ook stond er een nieuwe lichting studs op de stoep en de oude groep werd langzaam vervangen. Dit betekende dat de generatie Bart Markus, Sander Postma, Johan de Vroet, Karel Ankoné, Steven Gerdingh, Rob van der Valk, Eddie Borremans en nog vele anderen langzaam op de maatschappij los gelaten werden waarna mijn generatie de stick overnam. In de eerste 5 jaar hebben we vrij relaxed een goede basis gelegd voor het voortbestaan van de club. Met jaarlijkse terugkerende evenementen zoals het nachttoernooi in Assen, het ontstaan van ons eigen jaarlijkse nachttoernooi, het jaarlijks terugkerende NSK en het ontstaan van de NSHL is er in die periode veel gebeurd met het studenten ijshockey en onze club in het algemeen.